باخ، مژده ملکوت آسمان ها

یوهان سباستین باخ، موسیقیدان، فرزند نوازنده کلیسای اعظم، زمانی با صورتهای مختلف موسیقی مذهبی آشنا شد که موسیقی در حصار کلیسا محدود بود و در غیر از امور مذهبی، استفاده نمی شد و وسیله ای برای ارتباط جمعی و عروج احساس مذهبی انگاشته می شد.

باخ با استفاده از حس ریاضی هندسی اش و اجرای اتودهای پی درپی به تکامل در فرمی رسید که امروزه توکا و فوگ نامیده می شود.

هنر باخ در ایجاد پرده بندی های متعادل، امکان مودولاسیون (مد گردی) و تنوع در موسیقی کلاسیک را فراهم کرد.

باخ با تکامل کنترپوآن (تقابل در نغمه ها) و آنوانسیون (ابداع و ترکیب نغمه ها) اوج موسیقی مذهبی دوره باروک را برای مردم عادی قابل دریافت و حتی ... لذت بردن کرد.

لذتی که باعث جهت گیری موسیقی و منبع الهام بزرگی برای آهنگسازان متاخر شد.خصوصیات موسیقی باخ را این طوری بخوانید:

یک: نگرش هندسی به هارمونی (هماهنگی)

دو: حرکتهای ریاضی به نحوی که به نوعی عروج در ملودی و حس انتقالی آن بدل می گردد.

سه: تکمیل سبک باروک با استفاده از تجربه های آهنگسازان پیشین (از جمله ویوالدی).

چهار: نگاهی غیرکلیشه ای به موضوعات انجیل و سرایش بر مبنای آن متون مذهبی و روایات کلیسایی.

پنج: خدمت ارجمند باخ به موسیقی، ایجاد گامهای متعادل است.

شش: باخ، پنجره ای است که از موسیقی باروک به سمت و سوی موسیقی کلاسیک گشوده می شود. پنجره موسیقی باخ صددرصد غیر این جهانی است.

واژگان و کلماتی که با گوش سپردن به موسیقی باخ در ذهن تداعی می شود، سفر از خود به اعماق و ژرفاها و عروج، نوعی آرامش و سپس طغیان و... آن گاه کرنش (سجده) است. همه و همه در یک کلاس ریاضیات و هندسه!

آثار باخ، گذرگاهی است که انسان را به ملکوت آسمان ها وصل می کند و... گریه های مقدس مریم (س) را در فقدان عیسی (ع) بر گونه هایت حس خواهی کرد.


باخ، روایتگر متن [انجیل] و سراینده سرود ستایش با کامل کردن حس موسیقی زمان خود، عصر دیگری را بنا می نهد.
موفق باشید...